Gurbetten Ağrı'ya Buram Buram Özlem Taşıyan Valizler

Kurban Bayramı…
Kimine sevinç, kimine sızı…
Ama her birimize, en az bir anı bırakacak kadar ağır bir zaman dilimi.

Ağrı’dan Tekirdağ’a 1.573 kilometre,
Ağrı’dan İstanbul’a 1.270 kilometre...
Bu rakamlar sadece yolun uzunluğunu anlatır ama araya sıkışmış hasreti, gözyaşını, sessiz duaları anlatmaz.

Yollar bayramdan bayrama gurbete düşenlerin kaderidir.
O valizler… Ah o valizler!
Sanki sadece kıyafet taşımıyorlar.
İçlerine sinmiş memleket kokusu, annenin kurduğu sofra hayali, babanın “dikkatli ol evladım” nasihati, kardeşin sarılası yüzü, çocuğun “baba ne zaman geleceksin?” diye sorduğu geceler...

Ağrı’nın Patnos’undan, Doğubayazıt’ından, Eleşkirt’inden, Diyadin’inden çıkıp yollara düşen her yürek, valizine yalnızca bayramlık giysileri değil, bir yıllık özlemi sığdırıyor. Otobüs peronları ağlayan gözlerin sessiz tanığı, havalimanları kavuşmalara gebe… Her terminalde aynı hikâye yazılıyor: Gideceksin, döneceksin ama bir yanın hep orada kalacak.

Otobüslerde geceden sabaha akan yolculuklar başlıyor.
Bazı yüzlerde gülümseme, bazı gözlerde ise uzaklara dalıp gitmiş bir bekleyiş var.
Ve arabaların bagajlarında çocukluğun geçtiği sokaklardan getirilmiş birkaç zeytin dalı, bir tas yoğurt, birkaç parça kurutulmuş et, ama aslında her biri memleketin özeti.

Hava yollarında durum farklı değil.
Valizler dolup taşıyor; içinde yöresel lezzetler, hediyelikler, çocuklara alınmış bayramlık ayakkabılar...
Ama en ağır yük valizde değil yürekte:
Anneye verilecek ilk sarılma, babayla yapılacak sabah kahvaltısı, belki de yıllardır yüz yüze gelinememiş bir mezar başında edilen dualar...

Bayram bu; sadece kurban kesmek değil,
Uzakları yakın kılmak, sessizce sarılıp özlem gidermek...
Bir valizin içinde taşınan ne varsa, hepsi sevgiyle paketlenmiş birer duygudur aslında.

Bir düşünün...
Tekirdağ’dan Ağrı’ya doğru 1.573 kilometrelik bir yol var.
Arabayla yaklaşık 17 saat, otobüsle belki daha uzun,
Ama anne duasıyla o mesafe kısalıyor.
Gurbetten sılayı düşleyen her yürek için bu yollar aslında hiç de uzun değil.
Çünkü ne mesafeler özlemi azaltır,
Ne de zaman sevgiyi unutturur.

Kurban Bayramı geliyor…
Otobüsler, arabalar, uçaklar... Hepsi dolup taşıyor.
Ama aslında dolan sadece araçlar değil,
Memlekete olan aşk, sevdiklerine duyulan özlem, yıllar geçse de eksilmeyen bağlılık.

Ve biliyoruz ki,
Hiçbir navigasyon gösteremez kalbin yolunu.
Ama her bayram, o yol yeniden bulunur…
Gözler dolarak, gülerek, susarak, sarılarak…

Bu bayram da öyle olsun.
Yollar açık, valizler umut dolu, yürekler sıcacık kalsın.
Çünkü her kilometre, bir duygunun izini sürüyor.
Ve her kavuşma, bir bayramı gerçekten bayram yapıyor...

İYİ BAYRAMLAR…