Ağrı'da ilkokuldan üniversiteye uzanan vefa hikâyesi

2007 yılında Ağrı’da göreve başlayan ve şu anda Eskişehir’de yaşayan öğretmen Emel Sezgin, meslek hayatında unutamayacağı bir buluşmaya imza attı. İlk görev yılında, ilkokul birinci sınıf öğrencisi olarak karnesini verdiği Merve Nur Kandemir’in üniversite mezuniyet törenine katılan Sezgin, bu kez öğrencisinin diplomasını verdi. Aradan geçen yılların ardından öğrencisiyle yeniden buluşan öğretmen Sezgin, sahnede gençlere hitaben şiir de okudu.

Öğretmenlik mesleğine ilk adım attığında 47 öğrencisi arasında yer alan Merve’yi hiç unutmayan Sezgin, yıllar sonra yaşanan bu karşılaşmanın ardından Merve’nin evine konuk oldu. Kandemir, o ziyarette Emel öğretmenine üniversiteye başlayacağını ve bir gün mezuniyetine gelmesini çok istediğini söyledi. Emel Sezgin de bu isteğe kayıtsız kalmadı ve söz verdi. Tören tarihi netleşince yeniden iletişime geçen ikili, bu anı birlikte yaşamak için sabırsızlandı. Fakat törene birkaç gün kala Emel öğretmen sağlık sorunları nedeniyle katılamayacağını bildirdi. Bu haber öğrencisini üzse de, sürpriz bir şekilde Ağrı’daki törende sahneye çıkan Emel öğretmen, duygusal anların mimarı oldu.

“Bugün burada Emel öğretmen de bizimle,” diyen Merve Nur Kandemir, yaşadığı duyguyu şu sözlerle anlattı:

“Emel öğretmen hem birinci hem ikinci sınıf öğretmenimdi. Zamanla iletişimimiz azalsa da, üniversiteye başlayacağım yıl bir gün Millet Bahçesi önünde karşılaştık. Önce tanıyamadım. ‘Emel öğretmenim siz misiniz?’ diye sordum. Gözlerime baktı ve ‘Merve Nur Kandemir’ dedi. Adımı ve soyadımı hatırlayan tek öğretmenimdi. Ağlaştık, sarıldık. Evimize davet ettim. Üniversiteye başlayacağımı söyledim, çok sevindi. ‘Mezuniyetine geleceğim,’ dedi. Geçen hafta gelemeyeceğini söyleyince çok üzülmüştüm. Ama bugün onu karşımda görünce hem şaşırdım hem çok mutlu oldum. İlk karnemi veren öğretmenim, bugün üniversite diplomamı da verdi.”

Merve’nin duygularına sahnede bir konuşmayla karşılık veren Emel Sezgin ise yaşadığı mutluluğu şöyle dile getirdi:

“İlk karnesini verdiğim öğrencime üniversite diplomasını vermek, öğretmenlik hayatım boyunca yaşayabileceğim en anlamlı anlardan biri oldu. Merve’yi yıllar içinde hiç unutmadım. Ağrı’da ilk görev yaptığım okul, mesleğe dair ilk heyecanlarımı yaşadığım yerdi. Merve’yle yıllar sonra tesadüfen karşılaştık. O gün bana mezuniyetine gelmem için söz verdirdi. O sözümü tutmak benim için bir onurdu. Sağlık sorunlarım yüzünden gelemeyeceğimi düşündüğümde çok üzülmüştüm. Ama buraya hem onun hem de kendi iç huzurum için geldim. Merve bana ilk karnesini gösterdi. El yazımla yazılmış bir belge hâlâ saklıydı. Şimdi de üniversite diplomasını ben verdim. Artık o da bir öğretmen. Bu gurur, tarif edilemez.”